Kira sözleşmesinin tarafları “kiraya veren” ve “kiracı” olarak adlandırılır.
Kiraya veren, kira sözleşmesi gereğince, kira konusu daireyi veya iş yerini usulüne uygun olarak kiracıya teslim etmek ve kira süresi boyunca kullanıma elverişli şekilde bulundurmakla yükümlüdür.
Kiracı ise, bunun karşılığında bir “kira bedeli” ödemekle borçlanır. Bu borçlar, esas borçlar olup, kira sözleşmesinin doğurduğu yükümlülükler bunlarla sınırlı değildir.
Kira sözleşmesi, kiracı için şu şekilde bir yükümlülük de doğurmaktadır:
Kiracı, kiraya verenin sonraki kiralamalar için zorunlu olduğu durumlarda, kiralanan taşınmazın üçüncü kişiler tarafından gösterilmesine razı olmaya mecburdur. Fakat bunun için ilk şart, kiracıya haber verilmesi ve evi göstermek için randevu alınmasıdır.
Kiraya verenin daireyi görmek istemesi durumunda kiracı, buna katlanmakla yükümlü olarak kabul edilmelidir.
Kiraya veren söz konusu göstermeyi yer ve zaman olarak kiracıya bildirmiş olmalıdır.
Yani, kiraya veren beraberinde üçüncü kişilerle birlikte tabiri caizse “çat kapı” gelerek dairenin gösterilmesini isteme hakkına sahip değildir.
Bu durum, kiracının kiracılık hakkını ihlal edeceğinden, aksine hareket edilirse, kiracının haksız fiil tazminatı isteme hakkı doğacaktır.
Yukarıda sözünü ettiğimiz husus, kanunda şöyle hükmolunmuştur:
“Kiracı, bakım, satış veya sonraki kiralama için zorunlu olduğu ölçüde, kiraya verenin ve onun belirlediği üçüncü kişinin kiralananı gezip görmesine izin vermekle yükümlüdür.
Kiraya veren, çalışmaları ve kiralananın gezilip görüleceğini uygun bir süre önce kiracıya bildirmek ve bunların yapıldığı sırada kiracının faydalarını göz önünde bulundurmak zorundadır.”
